Otaczająca nas rzeczywistość zafundowała nam całkiem inne święta niż te, które znamy. Przez 2o lat przyjeżdżały do nas rodziny i bliscy naszych Domowników. Tym razem było inaczej, wszyscy zostali w domach. Mimo to w Promyku było bardzo uroczyście, a to dzięki zaangażowaniu naszego personelu. Zespól Promyka pozostał na posterunku, mieszka i pracuje na miejscu, ograniczając ryzyko zachorowań do minimum. Chociaż było nam wszystkim bardzo ciężko w tym odosobnieniu taka uroczystość miała swoje plusy. Do tej pory spotykaliśmy się w soboty, tym razem świętowaliśmy w niedzielę tradycyjnym śniadaniem wielkanocnym. Było trochę luźniej i nie było też pośpiechu, który często nam towarzyszył. Po poświęceniu pokarmów, życzeniach i wspólnym ucztowaniu, obejrzeliśmy mszę z Watykanu, także inną od tych, które znamy. Po raz kolejny udowodniliśmy, że można mieć namiastkę normalnych świąt będąc daleko od domu, czy też pozostając w pracy. Bardzo wszystkim dziękuję za ten niezwykły dzień.